Stans Ligthart: de weg kiest mij

Al heel vroeg wist ik dat ik later ‘zuster’, non zou worden, naar het voorbeeld van de zusters bij wie ik op school zat, jonge, bevlogen vrouwen. Dat wilde ik ook. Ik had als 5 jarige een ervaring gehad van een overweldigend groot geluk, ik ‘wist’ dat dat met God te maken had. Deze ervaring werd de basis van een groot vertrouwen dat alles goed was wat er ook in mijn leven zou gebeuren.
Ik werd inderdaad zuster, maar mijn grote vertrouwen werd zwaar op de proef gesteld toen bleek dat dit leven, waarin ik me een aantal jaren heel gelukkig had gevoeld, toch uiteindelijk niet mijn weg was. Er bleek een andere weg vóór mij te liggen: huwelijk, kinderen, een beroep als psychotherapeut.

Enkele mensen van de Karmelbeweging kwamen op mijn pad. Ik ervoer een hartelijke broeder- en zusterlijke sfeer en ook de momenten van gebed en bezinning deden mij veel. Wat mij erg aansprak daarin was de overgave aan de weg die God met jou wil gaan. Dat is niet altijd de weg die jij voor jezelf in gedachten had, dat had ik al eerder ervaren. Dat is voor mij de rode draad in mijn leven geworden. Ik trad toe tot Karmelbeweging.

Dat de weg mij kiest bleek ook toen ik een aantal jaren geleden gekozen werd als lid in de Stuurgroep. We hebben met elkaar vorm proberen te geven aan de nieuwe geest die waait in het religieuze landschap. Bijzonder was het meerdaagse Kapittel over de toekomst. We zochten, samen met de leden, naar wegen om Karmelbeweging op de toekomst te richten. Inmiddels is er in 2019 een nieuwe Stuurgroep gekozen en pelgrimeer ik verder.

Deze woorden uit psalm 25, in de vertaling van Huub Oosterhuis gaan al lang met mij mee en zijn me heel dierbaar geworden:

‘Maak mij, Heer, met Uw wegen vertrouwd,

Zet mij op het spoor van Uw waarheid.

Zend mij Uw licht en Uw trouw tegemoet’.