Door Hezemans over haar Karmelinspiratie

Mijn gelukkigste momenten zijn als ik denk iets van Gods aanwezigheid gewaar te worden. Dat kan zijn in de natuur, in een mailtje of in een ontmoeting, in een stil moment of een lichamelijke aanraking.

Ik spreek graag de woorden uit ”Ruimte voor Hem”. Ik leerde ze in de Karmel. Ze helpen me om Zijn ruimte actief te zoeken in mijn leven. Ik heb dat soms hard nodig, bijvoorbeeld als ik me weer eens kwaad maak om wat dan ook. Als dan Zijn ruimte ontstaat, altijd liefdevol en bevrijdend, ervaar ik dat conflicten oplossen in vertrouwen.

Dat het leven een omvorming bedoelt te zijn naar het schouwen van Gods werkelijkheid, sprak me direct aan toen ik de Karmelspiritualiteit in 2009 leerde kennen. In 2015 trad ik toe tot Karmelbeweging. In deze jaren ben ik Gods liefde op het spoor gekomen en Jezus als verpersoonlijking daarvan. Ik begin langzaam de diepten in de evangelieverhalen te ontdekken. De levensgang van Jezus: in contact zijn met de vader, er zijn voor de ander, dienstbaar zijn, het nemen van verantwoordelijkheid, is richtlijn voor mijn leven geworden.
Ik vind deze ook terug in het Karmelcharisma, in de Karmelregel, in het leven van Maria en in het leven en de geschriften van Titus Brandsma en Dietrich Bonhoeffer. Zij zijn voor mij richtinggevend om mijn weg naar Gods gelaat te vinden. Ik ben dankbaar voor alle vormingsmomenten in Karmelbeweging en de Karmelfamilie.
Dat ik sinds bijna twee jaar op mijn beurt verantwoordelijkheid mag dragen als secretaris van de werkgroep Samenkomst Karmelfamilie stemt me eveneens dankbaar.